Γράφει ο Κλεισθένης.
Καταθέτω την γνώμη μου όχι σαν ειδήμων και επαΐων με βαρύγδουπους πανεπιστημιακούς τίτλους αλλά σαν απλός παππούς.
Το θέμα είναι καυτό.
Όλοι μας νοιώθουμε στο πετσί μας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης είτε απ’ τη μείωση των εισοδημάτων μας είτε όντες άνεργοι.
Οφείλουμε ωστόσο να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πως με την συμπεριφορά μας πληγώνουμε τα παιδιά που σημειωτέο δεν έχουν και την απαραίτητη κριτική ικανότητα αλλά ούτε και δυνατότητες να αντιδράσουν. Θα μου πείτε η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Οφείλουμε να το διαψεύσουμε.
Ο καθένας μπορεί αν σκεφτεί λίγο να προσαρμόσει την συμπεριφορά του απέναντι στα παιδιά.
Προς θεού όχι καβγάδες, εντάσεις και αλληλοπροσβολές.
Σε οικονομικές κρίσεις δεν είναι υπεύθυνοι όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά ούτε επειδή τα εισοδήματα τους μειώθηκαν και πλέον δεν είναι αρκετά για την μέχρι πρότινος ζωή.
Οι περικοπές που είναι αναγκαίες δεν πρέπει να δημιουργούν εντάσεις μέσα στις οικογένειες και πολύ περισσότερο οι εκφράσεις «είσαι άχρηστος», «είσαι ακαμάτης», «καλά μου τα ‘λεγε η μάνα μου», κτλ δεν λύνουν τα προβλήματα αντιθέτως τα επιδεινώνουν και αν λέγονται παρουσία μικρών παιδιών είναι έγκλημα.
Τα παιδιά αντίθετα απ’ ότι νομίζουμε οι περισσότεροι έχουν αντίληψη του τι περίπου γίνεται. Η έλλειψη των συνηθισμένων δώρων, ο περιορισμός των επισκέψεων σε χώρους διασκέδασής τους, η μείωση στο «χαρτζιλίκι» τους κτλ γίνονται αντιληπτά στα παιδιά δεν μπορούν όμως να δώσουν εξηγήσεις γιατί συμβαίνουν και τι φταίει.
Παρεμπιπτόντως με εξέπληξε ευχάριστα το σύνθημα της νεολαίας «η τσιγκουνιά είναι μαγκιά», που δείχνει ότι η νεολαία, σε αντίθεση με ότι εμείς οι μεγαλύτεροι πιστεύουμε, αντιδρά με υγιή τρόπο στην κρίση.
Εκείνο πάντως που σίγουρα αντικαθιστά όλες τις περικοπές είναι η αγάπη, το χάδι, η αγκαλιά.
Είναι προτιμότερο να προσαρμόσουμε τα έξοδα για τα παιδιά αγοράζοντας τους αυτά που έχουν ανάγκη διαλέγοντας κάτι φθηνότερο παρά να τα στερήσουμε απ’ τις μικρές παιδικές χαρές τους.
Τα παιδιά δεν έχουν ακριβή γνώση της αξίας πχ ενός παιχνιδιού. Εκείνο που προσέχουν είναι αν τους αρέσει, αν τους τραβά την προσοχή, αν τα ενδιαφέρει και όχι η τιμή αγοράς του. Αυτό μας δίνει πολλές δυνατότητες επιλογής σύμφωνα με την οικονομική μας κατάσταση. Ένα συνηθισμένο «κόλπο» είναι προτρέπουμε το παιδί να διαλέξει πολλά πχ παιγνίδια (φυσικά με την προϋπόθεση ότι θα του πάρουμε μόνο ένα) έτσι ώστε ανάμεσα στα πολλά θα υπάρχει και κάποιο που θα έχουμε την δυνατότητα να αγοράσουμε. «Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».
Η κρίση ξεπερνιέται ευκολότερα αν η οικογένεια σφίξει περισσότερο τους δεσμούς της. Η αλληλοκατανόηση, ένας καλός λόγος και πρωτίστως οι εκδηλώσεις αγάπης ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες και μας δίνουν δύναμη για την αντιμετώπισης της κρίσης.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ας ξαναχρησιμοποιηθούν, η σχέση τους με τα παιδιά είναι χρήσιμη και τους δίνει χαρά. Όσοι έχουν την ατυχία να είναι άνεργοι ας ασχοληθούν περισσότερο με τα παιδιά τους, είναι μια ευχάριστη απασχόληση-διέξοδος γι’ αυτούς και κάνει τα παιδιά πιο ευτυχισμένα. Ας ξαναρχίσουμε να τους διαβάζουμε παραμύθι πριν κοιμηθούν. Ας επανέλθουμε στον παραδοσιακό τρόπο που μεγαλώσαμε κι εμείς οι γεροντότεροι.
#### Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Κάντε ένα σχόλιο, μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.#### 
...........................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου