Η μάνα δεν είναι μόνο μία. Είναι εκατομμύρια. Λογιών - λογιών μητέρες με διαφορετικές ζωές. Κάθε μία και μία ξεχωριστή ιστορία. Η κάθε μία με τον δικό της τρόπο. Η κάθε μία με τα δικά της όνειρα. Η κάθε μία με το δικό της φορτίο. Όμως, σε όποια γλώσσα και αν ονειρεύονται, όποιον δρόμο κι αν ακολουθούν, κάτω από μία κοινή συνισταμένη βαδίζουν: την αγάπη τους για τα παιδιά τους. Όσα τραγούδια κι αν έχουν ειπωθεί, όσα ποιήματα κι αν έχουν γραφτεί, δεν είναι αρκετά να περιγράψουν τη μητρική αγάπη. Όσο πιο δυνατή, τόσο πιο ακατάληπτη.
Οι σύγχρονες μητέρες είναι πάντα "κάπου ανάμεσα" και αναζητούν καθημερινά την πολυπόθητη ισορροπία. Κυνηγούν ασταμάτητα τον χρόνο, προσπαθώντας να εντάσσονται στο στερεότυπο πλέον "Καλή μητέρα-σύζυγος-εργαζόμενη-γυναίκα".
Άλλοτε τα καταφέρνουν, άλλοτε όχι. Κάποιες στιγμές θα καταρρεύσουν. Κρυφά σε μία γωνιά, κάποια θα βγάλει από την τσάντα της ένα χαρτάκι και θα ξετυλίξει ένα ανορθόγραφο "σ' αγαπώ", άλλη θα ανοίξει το πορτοφόλι να δει μία φωτογραφία και κάποια ακόμη θα νιώσει δυο χεράκια να την αγκαλιάζουν. Είναι οι στιγμές που οι μαμάδες αποκτούν "υπερδυνάμεις", παίρνουν μια βαθειά ανάσα και συνεχίζουν.
Αυτά τα πρόσωπα που πρωτοείδαμε και μας πρωτοαγκάλιασαν, οι μητέρες μας και οι μητέρες όλου του κόσμου, έχουν την τιμητική τους, την Κυριακή στις 8 Μαΐου.
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, τέσσερις διαφορετικές και ξεχωριστές μητέρες, μιλούν και δίνουν τη δική τους εκδοχή για το πώς ζουν και πώς αντιλαμβάνονται την έννοια της μητρότητας.
"Παιδιά στο σπίτι, παιδιά στη δουλειά"
Η Ελένη Βασσιλακάκη είναι μητέρα 36 ετών, με πέντε παιδιά. Τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Η καθημερινότητά της απαιτεί πολλές αντοχές και αρκετή υπομονή. Στο σπίτι της δεν υπάρχει και τόση ησυχία, όπως εύλογα ο καθένας μπορεί να σκεφτεί. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και στον χώρο εργασίας της, αφού η κ. Βασσιλακάκη είναι δασκάλα.
Διαβεβαιώνει πως οι 6χρονοι μαθητές της, τη βοηθούν να "ξεφεύγει" και εξηγεί πως είναι διαφορετικές οι συνθήκες του εργασιακού και του οικογενειακού περιβάλλοντος, παρόλο που και στις δύο περιπτώσεις, οι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά.
"Στη δουλειά μου με βοηθά πολύ το γεγονός ότι είμαι μητέρα και μάλιστα πολύτεκνη. Είμαι πολύ εξοικειωμένη με τα παιδιά και τα αγαπώ. Άλλο πράγμα, όμως, να είσαι μάνα και άλλο δασκάλα. Άλλες απαιτήσεις έχεις από τα παιδιά σου και άλλες από τους μαθητές σου", διευκρινίζει η κ. Ελένη
Καθημερινά, η κ. Βασσιλακάκη κάνει έναν αγώνα δρόμου, αλλά τα καταφέρνει. "Χρειάζεται μεγάλος κόπος όταν έχεις παιδιά αλλά δεν θεωρώ ότι είναι κάτι τόσο δύσκολο να μεγαλώνεις πέντε παιδιά. Μπορώ να πω πως όταν είχα δύο ζοριζόμουν, ίσως, περισσότερο. Τώρα, τα βλέπεις, συνυπάρχουν και βοηθούν το ένα το άλλο. Μεγαλώνουν μαζί και συμμετέχουν όλα στις ανάγκες τις οικογένειας", προσθέτει.
Αν και οι συνθήκες δεν ευνοούν τις μεγάλες οικογένειες, η κ. Ελένη παροτρύνει τους υποψήφιους γονείς να μη διστάζουν. «Σίγουρα απαιτούνται θυσίες και οικονομικά είναι δύσκολο να μεγαλώνεις πέντε παιδιά αλλά πιστεύω ότι οι υποψήφιοι γονείς δεν πρέπει να διστάζουν να κάνουν παιδιά. Δε λέω φυσικά να κάνουν πέντε παιδιά, δεν είναι εύκολο, αλλά να κάνουν τουλάχιστον δύο", λένε.
"Η μαμά και ο μπαμπάς δεν ζουν μαζί"
Η Μίνα Παπακωνσταντίνου είναι μία νεαρή μητέρα, που έχει έναν γιο τεσσάρων ετών. Είναι διαζευγμένη, όπως πολλές άλλες σύγχρονες μαμάδες. Την καθημερινότητά της δεν τη μοιράζεται με το σύζυγο, προσπαθεί ωστόσο αυτό να μη γίνεται τόσο αντιληπτό από τον γιο της. Τόσο εκείνη, όσο και ο πρώην άντρας της έχουν πολύ καλές σχέσεις και μοιράζονται τη φροντίδα του παιδιού, προσπαθώντας μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο να του δώσουν όση περισσότερη αγάπη μπορούν.
"Τα παιδιά μεγαλώνουν με αγάπη, αν ήμουν δυστυχισμένη θα το εισέπραττε αυτό ο γιος μου", υπογραμμίζει η κ.Παπακωνσταντίνου. "Δεν μας χαρακτηρίζουν οι τίτλοι αλλά οι πράξεις μας και δεν πρέπει ένα διαζύγιο ή ακόμη ο χαμός ενός γονιού, να σταθούν εμπόδιο στο να φτιάξει ξανά ένας άνθρωπος τη ζωή του. Αν είμαστε εμείς καλά και ισορροπημένοι θα το καταλάβει αυτό το παιδί, θα το δει, θα μεγαλώσει σωστά και θα γίνει άξιο", προσθέτει.
"Για μένα η μητρότητα είναι το ανώτερο, σε κάνει να δεις την αλήθεια, σε κάνει πιο δυνατό. Γίνεσαι ο τοίχος που εισπράττει τις δονήσεις για να προστατέψεις το παιδί σου", λέει και συνεχίζει: "νοιώθεις την ευθύνη και αυτό σου δίνει δύναμη, πιστεύεις ή θέλεις να κάνεις τα πάντα για το παιδί σου, τα βλέπεις όλα με αγάπη. Νομίζω ότι αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο αρκεί να έχεις την ωριμότητα να το αισθανθείς".
"Η μαμά που "φέρνει" καθημερινά στον κόσμο παιδιά"
Η Αντωνία Καραγλάνη είναι γυναίκα που ζει και αναβιώνει το θαύμα της μητρότητας συνεχώς. Ως μαία και σύμβουλος μελλουσών μαμάδων είναι κοντά σε πολλές γυναίκες που γίνονται μητέρες και μάλιστα στα πρώτα τους βήματα. Η συναρπαστική διαδικασία του τοκετού, η έξοδος ενός νέου ατόμου από την κοιλιά της μαμάς του στον κόσμο, είναι από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. "Για μένα, κάθε τοκετός που ολοκληρώνεται χωρίς προβλήματα μου δίνει απίστευτη χαρά και ικανοποίηση. Είναι μια στιγμή καθοριστική για τη μητέρα και για το παιδί, αλλά και για τη μετέπειτα σχέση τους. Μία ομαλή εγκυμοσύνη και ένας όμορφος τοκετός βοηθούν πολύ τη νέα μητέρα να υποδεχτεί το παιδί της πιο ήρεμα", αναφέρει η μαία.
Καθώς έρχεται σε επαφή καθημερινά με νέες μητέρες, η κ. Καραγλάνη πιστεύει πως οι περισσότερες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη μητρότητα, αν όχι με τον τοκετό, τη στιγμή που παίρνουν το μικρό τους στην αγκαλιά και το θηλάζουν. "Την ώρα του θηλασμού είναι πλέον η μαμά με το μωρό της. Είναι η γνωριμία τους. Εγώ συμβουλεύω τις νέες μητέρες όταν θηλάζουν, στην αρχή τουλάχιστον, να κοιτούν το μωρό τους. Έτσι εδραιώνεται η γνωριμία τους. Για εκείνο δεν είναι μόνο η τροφή το ζητούμενο, είναι η ανάσα, το άγγιγμα, η μυρωδιά της μαμάς του", εξηγεί.
Ως ειδικός εκτιμά πως πολλές νέες μαμάδες δεν είναι τόσο ώριμες να γνωρίσουν τη μητρότητα, ίσως γιατί δεν έχουν προετοιμαστεί σωστά, είτε γιατί δεν έχουν ενημερωθεί αρκετά. "Οι μαμάδες πρέπει να είναι έτοιμες να θυσιάσουν για αρχή κάποια πράγματα, να αφιερώσουν χρόνο στο παιδί τους και να εστιάσουν σε εκείνο", επισημαίνει. "Βέβαια, από την άλλη, δεν τις βοηθά ούτε ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ούτε οι ρυθμοί που την αναγκάζουν να επιστρέψει πολύ σύντομα στην εργασία της", προσθέτει.
Μητέρα και η ίδια δύο παιδιών, η Αντωνία Καραγλάνη λέει πως δεν υπάρχουν "μαγικές συνταγές". Ο συνδυασμός της δουλειάς και της οικογένειας είναι εξαιρετικά δύσκολος αλλά χρειάζεται ισορροπία. Η μητρότητα όμως "δε σταματάει ποτέ". Άλλωστε όπως η ίδια συνηθίζει να λέει "σκεφτείτε τις δικές σας μαμάδες, που πριν καν τις φωνάξετε είναι έξω από την πόρτα σας".
"Μία μαμά για κάθε παιδί του κόσμου"
Το σπίτι πλημμυρίζουν ήχοι κλασσικής μουσικής. Το απορρυπαντικό για τα τζάμια και το ξεσκονόπανο αφημένα στο τραπέζι, μαρτυρούν πως κάποιος διέκοψε την πρωινή ρουτίνα καθαριότητας, σε ένα περιβάλλον ήδη πολύ προσεγμένο. Η κυρία Κωνσταντίνα μοιάζει μαμά, όπως όλες οι άλλες, αλλά δεν είναι. Έχει οκτώ παιδιά, που τα ενώνει με το αγκάλιασμά της και ζουν σε ένα διαφορετικό χωριό: στο Ελληνικό Παιδικό Χωριό, στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης.
Παιδιά χωρίς τους βιολογικούς τους γονείς, που δε στερούνται όμως, ούτε την αγάπη ούτε τη φροντίδα.
Η 42χρονη γυναίκα περιγράφει την καθημερινότητά της ως "συνηθισμένη", διευκρινίζοντας πως κάνει όλα αυτά που κάνει μία μαμά: "Στέλνω τα παιδιά μου σχολείο, καθαρίζω το σπίτι, μαγειρεύω και είμαι έτοιμη να τα υποδεχτώ ξανά για να συνεχίσουμε τη μέρα μας", επισημαίνει.
Η κυρία Κωνσταντίνα είναι μία νέα γυναίκα και με ένα γενναιόδωρο χαμόγελο. Η μητρότητα της έμαθε να αγαπά όλα τα παιδιά του κόσμου. Αποφάσισε να πάει κοντά στα παιδιά του Ελληνικού Παιδικού Χωριού, όταν έχασε το δικό της παιδί σε ηλικία 18 ετών.
"Δεν ήρθα για να το αντικαταστήσω, αλλά για να συνεχίσω να δίνω και να παίρνω αγάπη από τα παιδιά. Η ζωή δεν τελειώνει. Εσύ επιλέγεις, όμως, πώς θα τη ζήσεις. Ή θα αφεθείς στη δυστυχία, ή θα επιλέξεις να αντλήσεις ευτυχία από κάπου αλλού."
(Νικόλ Καζαντζίδου)
