Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Το εθιμικό ποδαρικό της Πρωτοχρονιάς


24grammata.com/ λαογραφία
γράφει ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης, καθηγητής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Παραδοσιακή συνήθεια
Τι γίνεται στην Αγγλία
Μια διαχρονική δοξασία
H πρώτη εθιμική κίνηση που γίνεται με τον ερχομό κάθε καινούργιου χρόνου ονομάζεται στην Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, «ποδαρικό» (first foot, πρώτο βήμα, όπως λέγεται στη Μεγάλη Βρετανία). Πρόκειται, όπως γνωρίζουμε, για την πρώτη είσοδο, το πρώτο βήμα ενός επισκέπτη, συγγενικού ή φιλικού προσώπου (μικρής ή μεγάλης ηλικίας), στο σπίτι μιας οικογένειας τα ξημερώματα ή το πρωί της Πρωτοχρονιάς. Το πρόσωπο αυτό έρχεται στο σπίτι για να φέρει το μήνυμα της αλλαγής του χρόνου, την καλή τύχη και την ευτυχία για όλη τη διάρκεια της νέας χρονιάς.
Επειδή όμως η πρώτη αυτή επίσκεψη μπορεί να φέρει και αντίθετο αποτέλεσμα, γι’ αυτό πιστεύεται ότι αυτός που θα μπει πρώτος στο σπίτι για να κάνει «ποδαρικό» πρέπει να είναι καλόκαρδος και καλότυχος. Αν μάλιστα τύχει να είναι και μικρό παιδί, αυτό θεωρείται πιο καλός οιωνός γιατί, κατά τη λαϊκή αντίληψη, ένα παιδί χαρακτηρίζεται με τα στοιχεία της αθωότητας, της ειλικρίνειας και της άδολης συμπεριφοράς.
Στην Ελλάδα η συνήθεια αυτή εξακολουθεί να γίνεται κάθε χρόνο. Ετσι οι περισσότερες οικογένειες φροντίζουν να δέχονται το «ποδαρικό» από συγγενικό συνήθως πρόσωπο ή ακόμη από το μικρότερο παιδί τους, το οποίο θα βγει έξω από το σπίτι λίγο προτού τελειώσει ο παλαιός χρόνος και θα ξαναμπεί με τον ερχομό του νέου. Μάλιστα πιστεύεται ότι το «πρώτο βήμα» πρέπει να γίνει με το δεξί πόδι, για να φέρει ευτυχία, να έρθουν όλα «δεξιά», καθώς η δεξιά πλευρά (χέρι, πόδι, εν προκειμένω) ήδη από ένα μακρό παρελθόν θεωρήθηκε αίσια και, αντιθέτως, απαίσια η αριστερή (πρβλ. sinister: αριστερή, αλλά και ολέθριος).
Παραδοσιακή συνήθεια
Σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας το «ποδαρικό» το κάνει ο ίδιος ο νοικοκύρης ή ο πρωτότοκος γιος. Ετσι, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Μέγας, το ποδαρικό στην Αμοργό γινόταν από έναν άνθρωπο του σπιτιού καθώς γύριζε από την εκκλησία με ένα εικονισματάκι στο χέρι. Εμπαινε δύο βήματα μέσα και έλεγε: «Μέσα καλό!». Γύριζε δύο-τρία βήματα πίσω και ξανάλεγε: «Κι όξω κακό!». Αυτό το έκανε τρεις φορές. Τελειώνοντας επαναλάμβανε τις λέξεις «μέσα καλό» και έριχνε ένα ρόδι να σπάσει μέσα στο σπίτι. Επειτα όλη η οικογένεια έτρωγε μια δαχτυλιά μέλι, «για να ‘ναι γλυκιά η ζωή όλο τον χρόνο». Στην Κάρπαθο τα παλαιότερα χρόνια έβαζαν πρωί πρωί στο σπίτι «για το καλό» έναν άσπρο σκύλο και του έδιναν να φάει μπακλαβά. Αυτό το έκαναν «για να σκυλιάσει» το σπίτι και να θεριέψουν οι άνθρωποί του.
Αν πάλι η οικογένεια είναι άτεκνη ή τα παιδιά μεγάλωσαν και δεν βρίσκονται στο σπίτι, τότε προτιμάται ένα παιδί από το φιλικό ή γειτονικό περιβάλλον. Σε όλες τις περιπτώσεις ωστόσο το πρόσωπο που θα κάνει το ποδαρικό θα λάβει χρηματικό δώρο, το οποίο είναι ανάλογο με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας.
Σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως γνωρίζουμε από τη λαογραφική βιβλιογραφία, το ποδαρικό της Πρωτοχρονιάς εξακολουθεί επίσης ως σήμερα να είναι σε χρήση. Είναι γνωστό με διάφορα ονόματα και αυτός που το κάνει εμφανίζεται σαν ένα πρόσωπο σημαντικό. Ο σκοπός είναι πάντα να «φέρει» τον καινούργιο χρόνο στο σπίτι και την καλή τύχη στην οικογένεια.
Τι γίνεται στην Αγγλία
Ετσι συμβαίνει, για να παραθέσω δύο παραδείγματα, στη Βόρεια Αγγλία και στη Σκωτία, όπως αναφέρει η αγγλίδα λαογράφος Christina Hole. Αυτός που κάνει ποδαρικό τις πρώτες ώρες της Πρωτοχρονιάς έρχεται όσο σύντομα γίνεται, αφού περάσουν τα μεσάνυχτα. Φέρνει συμβολικά δώρα, όπως τρόφιμα, καύσιμα, χρήματα, τα οποία θεωρούνται προληπτικά τεκμήρια ευημερίας για τον χρόνο που αρχίζει. Αλλοτε πάλι φέρνει μαζί του ένα κλαδί από αειθαλές δέντρο, το οποίο βέβαια επίσης έχει συμβολική σημασία και θεωρείται υπόσχεση διαρκούς γερής ζωής. Τίποτε εξάλλου δεν πρέπει να βγαίνει έξω από το σπίτι προτού έρθει ο πρωτοχρονιάτικος επισκέπτης και κανένα μέλος της οικογένειας δεν πάει πουθενά αν δεν έρθει πρώτα εκείνος. Ο επισκέπτης θα χαιρετήσει όλους τους παρευρισκομένους και κατόπιν καλωσορίζεται και ο ίδιος. Στη συνέχεια αφήνει ένα κάρβουνο για το άναμμα φωτιάς.
Ο Lawrence Whistler περιγράφει στο βιβλίο του English Festivals μια χαρακτηριστική σχετική τελετή, κατά την οποία αυτός που έκανε το ποδαρικό μετέφερε ένα κλαδί από αειθαλές δέντρο στο ένα χέρι και ένα βλασταράκι στο άλλο. Εμπαινε στο σπίτι σιωπηλός, διέσχιζε το δωμάτιο ως το τζάκι και εκεί άπλωνε το κλαδί του δέντρου στις φλόγες και έβαζε το βλασταράκι στο ράφι του σπιτιού. Κανένας δεν μιλούσε ώσπου να μιλήσει αυτός πρώτος, και μόνο όταν ευχόταν στην οικογένεια «Happy New Year» έσπαζε η σιωπή.
Το ποδαρικό στην Αγγλία δεν επιτρέπεται να γίνει από γυναίκα, υπογραμμίζει η Hole. Αν συμβεί αυτό, τότε θα προκληθεί καταστροφή στην οικογένεια που τη δέχθηκε σπίτι της. Το ποδαρικό, σύμφωνα με την (μάλλον ανδροκρατική…) αντίληψη των Αγγλων, πρέπει να γίνεται από δυνατό, υγιή και όμορφο άνδρα.
Μια διαχρονική δοξασία
Στη σημερινή τεχνολογική εποχή μας ένα είδος ποδαρικού θεωρείται και το πρώτο (συνήθως ευχετικό) τηλεφώνημα της χρονιάς που θα δεχθεί η οικογένεια ή τα τελευταία χρόνια και το πρώτο μήνυμα που θα γραφεί στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου. Αυτός άλλωστε είναι ένας νέος ευχετικός τρόπος των νεοελλήνων, με αποτέλεσμα η τηλεφωνική επικοινωνία να μην είναι και τόσο εύκολη την Πρωτοχρονιά εξαιτίας των πολλαπλών κλήσεων.
Το έθιμο έχει επίσης τη δική του λειτουργικότητα στους δημοσιογράφους, οι οποίοι δεν ξεχνούν να πλαισιώνουν τα διάφορα ρεπορτάζ και τις περιγραφές τους με στοιχεία από την εθιμική ζωή και παράδοση. Αυτό βέβαια συμβαίνει όλον τον χρόνο και όχι μόνο την Πρωτοχρονιά. Ετσι, για να δώσω δύο παραδείγματα από τον αθηναϊκό και επαρχιακό Τύπο, σημειώνω το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Τα Νέα» (31 Δεκεμβρίου 2001) με κεντρικό οκτάστηλο τίτλο «Ευρω-ποδαρικό με νεωτερικότητα και μεγάλες προσδοκίες» το οποίο αναφερόταν βέβαια στο ξεκίνημα των συναλλαγών με το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ. Πολύ έξυπνος και πρωτότυπος τίτλος για ευτυχία στον νέο χρόνο (1η Ιανουαρίου 2002) και μάλιστα με νέο νόμισμα. Το δεύτερο παράδειγμα το αντλώ από τη «Ροδιακή» (καθημερινή εφημερίδα της Ρόδου), η οποία στις 3 Ιανουαρίου 2003 αναφερόμενη στα «Ποδαρικά του 2003» (σελ. 11) έγραψε ότι αγόρι ήταν το πρώτο παιδί του νέου χρόνου που γεννήθηκε στη Ρόδο, πρώτο έφθασε στο τοπικό αεροδρόμιο αεροπλάνο της εταιρείας Aegean και πρώτο στο λιμάνι του νησιού το ημερόπλοιο «Πανορμίτης».
Τι είναι όμως αυτή η εθιμική συνήθεια και από πού κατάγεται; Πρόκειται ασφαλώς για μια δοξασία, σύμφωνα με την οποία ό,τι συμβαίνει στην έναρξη μιας νέας χρονικής περιόδου θα επηρεάσει και την όλη έκβασή της (άσχετη δεν είναι και η παροιμία πως «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται»). H χρονική περίοδος μπορεί να είναι και ένας μήνας (συναφώς η ευχή την πρώτη του μήνα «καλό μήνα»), μία εβδομάδα ή όποια άλλη.
Τεκμήριο της παλαιότητας της δοξασίας αυτής παρέχει η Παλαιά Διαθήκη, σε συσχετισμό με το «τυχερό» πόδι. Συγκεκριμένα στο βιβλίο της Γένεσης (30, 30) αναφέρεται επί λέξει: «Μικρά γαρ ην όσα σοι ην εναντίον εμού, και ηυξήθη εις πλήθος, και ηυλόγησέ σε Κύριος επί τω ποδί μου». Στο καλό ποδαρικό πίστευαν λοιπόν και οι Εβραίοι, ενώ την ίδια δοξασία είχαν και οι Ρωμαίοι, όπως αναφέρει ο Κοραής (Ατακτα, α’, σελ. 118).
H δοξασία επιβίωσε και στα βυζαντινά χρόνια, παρά τις επικρίσεις που δέχθηκε από τους Πατέρες της Εκκλησίας, και έφθασε αλώβητη ως την εποχή μας, όπου πολλοί δεν παραλείπουν να την εφαρμόζουν.  εφ. Το Βήμα

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Γλουτένη - Το ψωμί απαγορευμένη τροφή για κάποιους


H KAΘHMEPINH – EΛΛAΔA Hμερομηνία δημοσίευσης: 07-08-09
Της Πεννυς Mπουλουτζα


Απαγορευμένος «καρπός» είναι για τουλάχιστον έναν στους 100 Ελληνες τροφές όπως το ψωμί, οι πίτες και τα ζυμαρικά. Και αυτό εξαιτίας της κοιλιοκάκης, μίας από τις συνηθέστερες γενετικά συνδεδεμένες ασθένειες στον δυτικό κόσμο που προκαλείται από δυσανεξία στην πρωτεΐνη γλουτένη, η οποία περιέχεται στο σιτάρι, το κριθάρι και τη σίκαλη.

Η συγκεκριμένη νόσος παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό αρκετές φορές και μεταξύ των γιατρών και εκτιμάται ότι το 99% των ατόμων που πάσχουν στη χώρα μας δεν έχουν ακόμα διαγνωσθεί. Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ο μέσος χρόνος που μεσολαβεί από την έναρξη των συμπτωμάτων έως τη διάγνωση της νόσου είναι 8-12 έτη, ενώ ένα παιδί χρειάζεται κατά μέσο όρο οκτώ επισκέψεις σε παιδιάτρους πριν διαγνωσθεί σωστά. Ενδεικτική της καθυστέρησης στη διάγνωση είναι η περίπτωση μίας Ελληνίδας που ενώ είχε συμπτώματα και ιατρική φροντίδα από την παιδική ηλικία, η διάγνωση της νόσου έγινε όταν αυτή ήταν 41 ετών. Η προσωπική της ιστορία με τη νόσο αναφέρεται στην ιστοσελίδα της μη κερδοσκοπικής Εταιρείας Νόσου Κοιλιοκάκη, η οποία ιδρύθηκε περί τα μέσα Μαρτίου θέτοντας ως στόχους την ενημέρωση πολιτών γιατρών και παρασκευαστών τροφίμων για τη νόσο. Η ιδέα της ίδρυσης της εταιρείας οφείλεται στον κ. Ευθύμιο Ιωάννου, διευθύνων σύμβουλο σε εταιρείες πληροφορικής, που έχει διαγνωστεί ότι πάσχει από τη νόσο, τόσο ο ίδιος όσο και τα δύο παιδιά του. Οπως είπε στην «Κ», ο βασικός λόγος για την ίδρυση της Εταιρείας είναι η βελτίωση της καθημερινότητας των Ελλήνων πασχόντων μέσω της ενημέρωσης για μία νόσο που τα τελευταία χρόνια έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των ειδικών ερευνητών. Είναι άλλωστε ενδεικτικό ότι έως και πριν από μία δεκαετία, η βιβλιογραφία ανέφερε ότι πρόκειται για μία σπάνια νόσο που αφορά ένα στα 10.000 άτομα πληθυσμό, ενώ πλέον είναι γνωστό ότι εκδηλώνεται σε ένα στα 100 άτομα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, στους πάσχοντες η γλουτένη προκαλεί αλλοιώσεις στο βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, εμποδίζοντας τη φυσιολογική πέψη και απορρόφηση του φαγητού. Τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν συνεχές πρήξιμο και πόνους στην κοιλιά, χρόνια διάρροια/δυσκοιλιότητα, έμετοι, απώλεια βάρους, σιδηροπενική αναιμία που δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία με σίδηρο, κούραση, μη σωματική ανάπτυξη ή χαμηλό παράστημα, πόνοι στις αρθρώσεις, απώλεια του σμάλτου και της λευκότητας των δοντιών, ανεξήγητη στειρότητα, οστεοπενία, περιφερική νευροπάθεια και ψυχιατρικές διαταραχές όπως άγχος και κατάθλιψη.

«Η κοιλιοκάκη δεν μπορεί να προβλεφθεί αφού δεν είναι γνωστό γιατί ορισμένοι άνθρωποι νοσούν και δεν μπορεί να ιαθεί», επισημαίνει ο κ. Ιωάννου, προσθέτοντας ότι προς το παρόν ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής της είναι η αποχή από τη γλουτένη. Για τους περίπου 2.000 ασθενείς που έχουν διαγνωσθεί από τη νόσο στην Ελλάδα υπάρχει η επιλογή των τροφίμων χωρίς γλουτένη που μπορούν να βρουν σε φαρμακεία (όπου αποζημιώνονται και από τα ασφαλιστικά ταμεία), καταστήματα υγιεινής διατροφής και σούπερ μάρκετ. Σε αντίθεση όμως με το τι ισχύει στη Βόρεια Ευρώπη, στα ελληνικά εστιατόρια ουδείς γνωρίζει για τη νόσο με αποτέλεσμα οι πάσχοντες να μην εξυπηρετούνται. Οπως επισημαίνει ο κ. Ιωάννου, η Εταιρεία έχει δεχθεί μηνύματα από τουρίστες – πάσχοντες που ρωτούν πού μπορούν να γευματίσουν με ασφάλεια στη χώρα μας.

 http://www.natour.gr/blog/17074.Glouteni-To-psomi-apagoreymeni-trofi-gia-kapoious.html

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ΗΛΙΑΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ live 30-12-2011








Την Παρασκευή 30-12-2011 ο Ηλίας Καλπoύζος ζωντανά στο Roadhouse Blues Club


http://roadhousebluesclub.blogspot.com/2011/12/live-30-12-2011.html

Η ιστορία της Βασιλόπιτας


24grammata.com/ λαογραφία
το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.
Η αναζήτησή μας για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών. Αναφέρει ο λαογράφος Φίλιππος Βρετάκος (“Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των”):
“Οι πρόγονοί μας εις την αρχαιότητα κατά τας μεγάλας αγροτικάς εορτάς προσέφερον εις τους θεούς, ως απαρχήν, έναν άρτον. Επί παραδείγματι κατά την εορτήν του θερισμού, που ελέγετο Θαλύσια και ήτο αφιερωμένη εις την Δήμητρα, κατασκευάζετο από το νέον σιτάρι ένας μεγάλος εορταστικός άρτος (ένα καρβέλι), που ελέγετο “Θαλύσιος άρτος”, κατά δε την προς τιμήν Απόλλωνος εορτήν των Θαργηλίων εψήνετο, κατά το έθιμον,ο “θάργηλος άρτος”. (περισότερα εδώ)
——————————————-
Στο Σέλινιο Χανίων, για παράδειγμα, ζυμώνονταν με λάδι, αλεύρι , ζάχαρη και πολλά μυρωδικά, σύμβολα της αφθονίας των οικογενειακών αγαθών. Και μόλις την έστρωνε η νοικοκυρά στο ταψί, σχεδίαζε στην όψη της με πιρούνι τσιμπητό σταυρό και άλλα πλουμίδια , που σκοπό είχαν να εξορκίσουν το κακό μάτι. Παρόμοια πίτα, με ζάχαρη και μυρωδικά, ετοίμαζαν και στις Κυδωνίες. Κι επί πλέον με κλειδί τη στόλιζαν με παράξενα σχήματα, για να κλειδώσουν την κακογλωσσιά, ενώ με δαχτυλήθρα, σύμβολο της νοικοκυροσύνης, γέμιζαν με σχέδια τα ενδιάμεσα κενά, για να είναι οι γυναίκες του σπιτιού γερές και προκομμένες.
Γλυκές βασιλόπιτες συνήθιζαν κυρίως στα αστικά κέντρα, αλλά και σε αρκετές αγροτικές περιοχές της πατρίδας μας. Τα υλικά ήταν περίπου τα ίδια. Ποίκιλε μόνο, από τόπο σε τόπο και από οικογένεια σε οικογένεια, ο τρόπος διακόσμησής της, “τα γράμματα” όπως έλεγαν. Στολίδια δηλαδή από ζυμάρι, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ευχή, έναν πόθο ή μια λαχτάρα. Ετσι η γυναίκα του γεωργού “έγραφε” στην πίτα το αλέτρι, τα ζωντανά, τα στάχυα, τα σακιά με το γέννημα, για να τα ευλογεί ο Αι-Βασίλης και να δώσει η χάρη του πλούσια σοδειά. Η γυναίκα του τσέλιγκα το μαντρί, τα πρόβατα ,τα σκυλιά, τις καρδάρες με το γάλα .Η γυναίκα του αμπελουργού τα κούτσουρα, το βαρέλι, το πατητήρι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά της να ευλογεί ο καλοσυνάτος Αγιος.
Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη βασιλόπιτα ήταν πολύ εντυπωσιακή σε εμφάνιση και γεύση. Εμοιαζε με ένα μεγάλο τραγανό πεντανόστιμο μπισκότο στολισμένο με δικέφαλο αετό στη μέση, ενδόμυχο ίσως πόθο και ευχή για εθνική νεκρανάσταση και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινουπολίτικη πάλι βασιλόπιτα ήταν γλυκιά, φουσκωτή, αρωματισμένη με χίλια δυο μπαχαρικά και έφερε στο μέσον μεγάλο Β, το αρχικό του Αι- Βασίλη, ή το αρχικό του ονόματος του νοικοκύρη, ενώ γύρω χαραγμένα ξόμπλια με το ψαλίδι, παρέπεμπαν σε πουλιά με ανοιγμένα φτερά.
Ομως η περισσότερο συνηθισμένη πατροπαράδοτη ελληνική πρωτοχρονιάτικη πίτα ήταν η αλμυρή, πολύφυλλη και με κύριο στοιχείο γέμισης το κρέας, όπου τις ενδόμυχες ευχές και τον βαθύτερο συμβολισμό δεν έκρυβε η διακόσμηση. Αλλωστε δεν έμεναν περιθώρια για στολίδια, αφού πάνω και κάτω είχε αλλεπάλληλα καλοβουτυρωμένα φύλλα, που κατά τόπους τα ονόμαζαν “πέταρα”. Το πολύ-πολύ το επιφανειακό φύλλο, αισθητά μεγαλύτερο, ρίχνονταν κυματιστό, ώστε η επιφάνεια της πίτας να είναι πλούσια, ανάγλυφη, κυματιστή εκφράζοντας έτσι την ευχή για αφθονία των οικιακών αγαθών, σαν το κύμα της απέραντης θάλασσας. Στην αλμυρή πίτα οι ευχές, τα μαντέματα και οι συμβολισμοί εκφράζονταν κυρίως με τα “σημάδια”, που θα έκρυβε η νοικοκυρά στη βάση της ,πέρα από το πατροπαράδοτο νόμισμα για τον τυχερό του χρόνου.
Ετσι, για παράδειγμα, η ηπειρώτικη παράδοση απαιτούσε βασιλόπιτα με κοτόπουλο, χοντροκομμένο αρνίσιο κιμά ή ολόκληρα κομμάτια χοιρινό κρέας ,ανάμικτα με τραχανά, πράσα και αυγά. Και εκτός από το νόμισμα, ανάλογα με το επάγγελμα των μελών της οικογένειας, σαν “σημάδια”, μικρό ξυλάκι για υγεία των αγωγιατών, μικρό κουκουνάρι για τους ξυλοκόπους, φύλλο πουρνάρι για τον τσομπάνο, άχυρο για τον γεωργό, σταυρουδάκι για το καλό του σπιτιού ή διάφορους καρπούς, όπως σπυρί στάρι, κουκί, φασόλι, καλαμπόκι και ό,τι άλλο ποθούσε η καρδιά τους να ευλογεί και να χιλιάζει η χάρη του Αι- Βασίλη.
Στη Δυτική Μακεδονία και στη Θράκη, όταν έρχονταν ο καιρός, να μοιράσει ο πατέρας της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας το βιός του στους γιους, άφηνε στη χάρη του Αι-Βασίλη να κρίνει το τι έπρεπε να πάρει ο καθείς. Ετσι στη μεγάλη βασιλόπιτα τα “σημάδια” δεν έμπαιναν για ευχή, αλλά για ” τάξιμο”. Και τα κομμάτια της τη χρονιά εκείνη τα ονόμαζαν “φιλιά”. Σ΄ όποιου γιου το “φιλί” έπεφτε το νόμισμα, θα έπαιρνε το σπίτι. Σ΄ όποιου το φασόλι, το ποτιστικό χωράφι. Το στάρι, το ξηρικό χωράφι. Η κληματόβεργα, το αμπέλι. Το άχερο τα ζωντανά κ.λ.π. Αλλά και η κοπή της βασιλόπιτας γίνονταν με αληθινή ιεροπρέπεια. Πρώτα ο νοικοκύρης την έστρεφε τρεις φορές στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Επειτα έκανε με κλειδί , με μαχαίρι ή με πιρούνι τρεις φορές το σημείο του σταυρού, για να κόβεται η κακογλωσσιά, να κλειδώνονται τα κακά στόματα ή να αποτρέπεται το κακό μάτι. Και την ώρα ακριβώς, που άλλαζε ο χρόνος, άρχιζε να ονοματίζει τα κομμάτια, με καθιερωμένη πάντα σειρά Πρώτο ήταν του Αι-Βασίλη. Επειτα του Χριστού και της Παναγίας, του σπιτιού και στη σειρά όλων των μελών της οικογένειας, κατά ηλικία , αρχίζοντας από τους μεγαλύτερους και καταλήγοντας στα παιδιά. Κομμάτι έκοβε και για τους φτωχούς, τα ζωντανά, τα χωράφια και τα αμπέλια, το μύλο και τη βάρκα, γιατί όλα έπρεπε να πάρουν την ευλογία του Αι-Βασίλη. Και σαν απόσωνε τον εορταστικό δείπνο η οικογένεια, ο νοικοκύρης κατέβαινε στο στάβλο, να ταΐσει την πίτα τους στα ζωντανά, ενώ την επαύριο θριμάτιζε και σκορπούσε το δικό τους κομμάτι στα κτήματα και στα αμπέλια.
Σε μερικούς τόπους, όπως στην Κάρπαθο και τη Σκύρο, έπλαθαν ξεχωριστή πίτα για τα μεγάλα ζώα, τους πολύτιμους συνεργάτες του νοικοκύρη στον καθημερινό μόχθο, την οποία ονόμαζαν “βουόπιτα” ή “βοδόκλουρα” και θριματισμένη, με λίγο αλάτι, τους την τάιζαν ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Στα Χάσια,ξεχωριστή πίτα έπλαθαν και για τον τσομπάνο, τον βοσκό των προβάτων. Αφού η οικογένεια θα είχε κόψει τη δική της πίτα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι άντρες του σπιτιού πήγαιναν στη στάνη να κόψουν και την πίτα του τσομπάνου και μαζί του τραγουδούσαν και γελούσαν και χόρευαν ως το πρωί σε πασίχαρο γλέντι, που το σεκοντάριζαν τα βελάσματα των προβάτων και των κατσικιών. Στην πίτα εκείνη το νόμισμα δεν είχε καμιά σημασία. Αντ΄ αυτού έβαζαν ένα κουλουριασμένο ξυλάκι, που το έλεγαν “μαντρί” και το θεωρούσαν σαν κάτι ιερό . Γι αυτό κι όποιος το εύρισκε, το παράχωνε στη στάνη, σε μέρος που δεν θα το πατούσαν άνθρωποι και ζώα.
Στην αρχοντική Σιάτιστα η παράδοση ήθελε δύο βασιλόπιτες. Μιά γλυκιά και μια αλμυρή με φύλλα. Την γλυκιά έκοβαν τα μεσάνυχτα, στην αλλαγή του χρόνου, για να τους φέρει γλυκές μέρες. Την αλμυρή, που περιείχε και το ασημένιο νόμισμα “το δώρο”, όπως το έλεγαν, την ονόμαζαν “του σπιτιού”, την έκοβαν στο εορταστικό μεσημεριανό τραπέζι της πρωτοχρονιάς , και ο τυχερός άναβε με το νόμισμα λαμπάδα για το καλό όλης της οικογένειας. Η πίτα εκείνη περιείχε επί πλέον και σταυρουδάκι από χλωρά κλαράκια για υγεία και ευτυχία.
αναδημοσίευση
—————————————-
Στην ορθόδοξη παράδοση
Το έθιμο των ημερών απαιτεί ένα γλυκό «τυχερό» παιχνίδι …την κοπή της Βασιλόπιτας. Πολλές συνταγές κυκλοφορούν όμως όλες έχουν ένα βασικό συστατικό …το πολυπόθητο φλουρί! Πριν την κόψετε, διαβάστε την ιστορία της.
Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός – τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.
Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα!
‘Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου

www.glykokyriakis.gr

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Πέθανε η σκηνοθέτις Λουκία Ρικάκη

Πέθανε το απόγευμα της Τετάρτης, η ταλαντούχα σκηνοθέτις και παραγωγός Λουκία Ρικάκη, σε ηλικία 50 ετών μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Η Λουκία Ρικάκη, η δυναμική διευθύντρια και ψυχή του Διεθνούς Φεστιβάλ Υγείας «Ιπποκράτης» και του Ecofilms της Ρόδου, υπήρξε μεταξύ άλλων, παραγωγός της πιο πρωτοποριακής, την δεκαετία του 80, νεανικής τηλεοπτικής εκπομπής για τις τέχνες, τα «Χρώματα». Πριν λίγους μήνες στο Φεστιβάλ της Χαλκίδας, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ της «Σχέδιο Σωτηρία», βασισμένο στο μεγάλο εικαστικό «Σχέδιο Σωτηρία-Μνήμη και Ασθένεια στον εικαστικό λόγο».
Η υπερδραστήρια Λουκία, γεννήθηκε το 1961 στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης, Κινηματογράφο, Γραφικές Τέχνες και Φωτογραφία στο Κολλέγιο Τεχνών Ντάρντινγκτον, στην Αγγλία. Εργάστηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο και στο υπουργείο Περιβάλλοντος της Δανίας ως υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε την εταιρεία Orama Films, για την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων και ποιοτικών ταινιών για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και το 2000 ίδρυσε την εταιρεία Tricky Trick Films. Το 1996 ίδρυσε τις δύο θεατρικές σκηνές του Θεάτρου «104 - Κέντρο Λόγου και Τέχνης».
H σκηνοθετική της πορεία ξεκίνησε το 1982 , με τον «Περίπατο της Σούζυ», τα ντοκιμαντέρ «Το ταξίδι του Διονύσου», «Μαρία Φαραντούρη -Leo Brower», πέρασε στη μυθοπλασία μεγάλου μήκους το 1990 με το «Ταξίδι στην Αυστραλία», το 1994 με το «Κουαρτέτο σε 4 κινήσεις», το 1999 με τη «Συμφωνία Χαρακτήρων» και συνέχισε με πολλές ακόμα ταινίες αλλά και ως συγγραφέας βιβλίων.
Η κηδεία της Λουκίας Ρικάκη, θα γίνει την Παρασκευή.

 http://news.pathfinder.gr/culture/news/750734.html

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της


Η Άννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ώσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ’ την τσέπη του. Ήταν ένα σημείωμα: 
«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Δεν έχω λεφτά,
δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της»
.

Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ’ εμάς».
Όλα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Έγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Άννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε.  
Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.
«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα.«Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Έλληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».
Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά.«Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει.
«Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ’ αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα».
Στέκονται και κοιτάζουν
Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει....
 
 http://hamomilaki.blogspot.com/2011/12/i-have-no-money-i-can-not-grow-ann.html

Τι σημαίνουν τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια για τα παιδιά


Ποια είναι η θεραπευτική αξία των χριστουγεννιάτικων µύθων για το µικρό παιδί;


Οι ανθρώπινοι μύθοι έχουν τη μαγική ιδιότητα να αποτυπώνουν σημαντικές θεματολογίες της ζωής μέσα από τη χρήση πολλαπλών συμβόλων.

Ενα από τα διαχρονικότερα σύμβολα είναι ο Αγιος Βασίλης, η προσωποποίηση του καλού, της άνευ όρων αγάπης, της προσφοράς, του οικουμενικού σεβασμού στην παιδική ύπαρξη. Ο συμβολικός λόγος του μύθου του λειτουργεί προστατευτικά και θεραπευτικά στο μικρό παιδί, παρέχοντάς του μια σειρά από σημαντικά από οφέλη, όπως είναι:

- Η εξοικείωση με πολύπλοκες έννοιες (π.χ. η δύναμη του καλού) μέσα από μία στρωτή ιστορία που το παιδί μπορεί να ενσωματώσει.

- Η επεξεργασία σημαντικών ηθικών αξιών, όπως π.χ. η γενναιοδωρία ως ανθρώπινη αρετή.

- Η ενίσχυση της κριτικής του σκέψης. Εκείνο μπορεί και συνομιλεί προσωπικά με την αφήγηση, ερμηνεύει τους συμβολισμούς, χτίζει τα δικά του μηνύματα για κεντρικές έννοιες (αδικία, φτώχεια, μοναξιά, καλό, κακό).

- Η προβολή στον μύθο βαθύτερων ερωτημάτων και αγωνιών που το ταλανίζουν (π.χ. με αγαπούν οι γονείς μου; Εχω κάνει καλές πράξεις;) στις οποίες ο γονιός δύναται να απαντήσει.

- Να βγαίνει το παιδί από δύσκολες συναισθηματικές καταστάσεις, να επεξεργάζεται τι νιώθει, τι το φοβίζει, τι επιθυμεί, ταυτιζόμενο με το θέμα της ιστορίας, το οποίο έχει και αίσιο τέλος.

Πότε το παιδί θα είναι έτοιµο να του καταρρίψουµε τους µύθους;

Σε ένα παιδί που εξελίσσεται φυσιολογικά, η κατάρριψη του μύθου θα έρθει όταν το ίδιο το παιδί οδηγήσει τον γονιό στον δρόμο της αλήθειας. Το λάθος πολλών γονιών είναι ότι συντηρούν με νύχια και με δόντια μύθους ζωντανούς, ενώ το παιδί τους έχει αποσυνδεθεί συναισθηματικά από εκείνον.

Ενα παιδί που συνεχίζει να διατηρεί τους μύθους ζωντανούς μέσα του και αρνείται να τους εγκαταλείψει, ενώ όλοι οι συνομήλικοι το έχουν καταφέρει, σημαίνει ότι κάπου καταπονείται ψυχολογικά.

Το παιδί οφείλει να μάθει ότι υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση των μύθων, εκείνη που φιλτράρεται μέσα από την αρχή της πραγματικότητας. Πρέπει να καταφέρει να διαχωρίζει το αληθινό από το φανταστικό, να επεξεργάζεται τη γλώσσα των συμβόλων, να εξερευνά τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από το ορατό ή το αυτονόητο και να κάνει αναγνώσεις μεταφορικές. Αυτό θα το εμπλουτίσει συναισθηματικά και νοητικά.


http://topeiraxtiri.blogspot.com/2011/12/blog-post_1219.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FBoIcR+%28.%29

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Καταπολεμήστε τη μελαγχολία των Χριστουγέννων...


Μελαγχολείτε τα Χριστούγεννα; Πολλοί από εμάς αυτή την περίοδο κλεινόμαστε στον εαυτό μας, αφού έχουμε συνδυάσει τις γιορτές με περισυλλογή, αναδιοργάνωση και αυτοκριτική. Κάποιοι άνθρωποι επίσης μπαίνουν βαθύτερα σε διαδικασίες αυτοκριτικής.
Η σύγχρονη κοινωνία έχει θέσει κάποια στάνταρντ όσον αφορά τις γιορτές. Ακόμα, η εμπορευματοποίηση των...

Χριστουγέννων και η πεποίθηση ότι πρέπει να περάσουμε καλά και καλύτερα από πέρυσι δημιουργούν κάποιες φορές καταπίεση σε πολλούς απο εμάς.
Και τώρα, πολύ περισσότερο με την οικονομική κρίση! Ακόμη, η περίοδος των γιορτών είναι δυσκολότερη για τα άτομα της τρίτης ηλικίας που αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες και συσσωρευμένη μοναξιά. Ο Αμερικανός ψυχολόγος Ryan Fuller σημειώνει ότι από τους πιο συνηθισμένους λόγους που μπορεί να μας αγχώσουν στις διακοπές μας είναι η συνύπαρξη με τους συγγενείς μας. Ο ίδιος προτείνει να είμαστε προετοιμασμένοι για τις εκνευριστικές συμπεριφορές των συγγενικών μας προσώπων, ώστε να μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε όταν εμφανιστούν μπροστά μας.

Αντίδοτο στη μελαγχολία των γιορτών όμως υπάρχει! Προσπαθήστε να έχετε πιο ρεαλιστικες προσδοκίες, μην πιέζεστε για να κάνετε όλες αυτές τις υποχρεώσεις που έχετε, ενώ  βρείτε ένα δικό σας ρυθμό για όσα πρέπει να κάνετε αυτές τις μέρες... Να θυμάστε πως δεν είναι υποχρεωτικό να είμαστε ευτυχισμένοι, ούτε είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε καταπληκτικά.

 
Δοκιμάστε τον εθελοντισμό! Βοηθήστε κάποιους ανθρώπους που έχουν περισσότερο ανάγκη και θα δείτε πως αμέσως θα νιώσετε καλύτερα.



http://tyxaiodenomizo.blogspot.com/2011/12/blog-post_6897.html
http://korkos.blogspot.com

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Τα Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστού + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων"). Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.
Σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο τα Χριστούγεννα αναγνωρίζονται ως εθνικές διακοπές. Στις 26 Ιουνίου του 1870 η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής αναγνώρισε τα Χριστούγεννα ως ομοσπονδιακές διακοπές. Η ημέρα των Χριστουγέννων είναι η μόνη κοινή επίσημη αργία σε όλους τους λιμένες του κόσμου.
Στις κυρίως Χριστιανικές χώρες, τα Χριστούγεννα είναι η σημαντικότερη οικονομικά περίοδος διακοπών του έτους και επίσης γιορτάζονται σαν κοσμικές διακοπές σε πολλές χώρες με μικρούς Χριστιανικούς πληθυσμούς. Χαρακτηρίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος με την ανταλλαγή δώρων μέσα στις οικογένειες και από τα δώρα που φέρνει ο Άγιος Βασίλης (για τους ορθόδοξους) ή Santa Claus (για το Δυτικό κόσμο), ένας μεγάλος εύθυμος άντρας με μια άσπρη γενειάδα. Οι τοπικές και περιφερειακές παραδόσεις των Χριστουγέννων είναι ακόμα πιο πλούσιες και ποικίλες παρά τη μεγάλη επιρροή των Αμερικάνικων ή Βρετανικών Χριστουγεννιάτικων μοτίβων που διαδίδονται μέσω της λογοτεχνίας, της τηλεόρασης και άλλων μέσων.


Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Ποια θα είναι η Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2017;


Δύο είναι οι πόλεις που έχουν προεπιλεγεί ως υποψήφιες για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2017.

Την απόφαση για την υποψηφιότητα της Λευκωσίας και της Πάφου ανακοίνωσε σήμερα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, η Κύπρια επίτροπος, αρμόδια για θέματα Παιδείας, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας Ανδρούλλα Βασιλείου, η οποία συνεχάρη τόσο τις δύο πόλεις που επιλέχθηκαν όσο και τη Λεμεσό, που ήταν επίσης υποψήφια.

Η κα Βασιλείου παρότρυνε παράλληλα τις δυο επιλεγείσες πόλεις να εργαστούν, ώστε να βελτιώσουν τις προτάσεις τους μέχρι τον Μάιο του 2013, που θα γίνει και η τελική επιλογή.


http://amanpoiare.blogspot.com/2011/12/2017.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FRMzHQ+%28%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%80%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B5+!...%29


ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ

Κατευθύνονται στο.... contra channel οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του ALTER


Ο πόλεμος ξεκίνησε αυτη την στιγμή οι εργαζόμενοι στο ALTER κατευθύνονται στο....
contra channel  του Γιώργου Κουρή προκειμένου να .......
απαντήσουν στο εκβιασμό του εκδότη οτι θα κλείσει το κανάλι εάν δεν δεχθούν τις προτάσεις του.
planet greece

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Προσφυγή 24 πανεπιστημίων στο ΣτΕ κατά του νόμου για ΑΕΙ






Του Αποστολου Λακασα
Η συναίνεση των κομμάτων είναι απαραίτητη για να αποφασισθεί το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό ανέφερε χθες η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή (Αntenna).
«Αν δεν συμφωνήσουν και τα άλλα κόμματα, μπορεί να πάμε και με το παλαιό σύστημα», δήλωσε και πρόσθεσε ότι τα παιδιά της φετινής Α΄ Λυκείου (τα οποία θα εξεταστούν για πρώτη φορά με το νέο εξεταστικό σύστημα το σχολικό έτος 2013-14) δεν έχουν λόγο να είναι αγχωμένα. «Να ασχοληθούν με τα μαθήματά τους. Τους έχουμε πει ότι οι εξετάσεις θα είναι σε λίγα μαθήματα, 4 ή 5, και ξέρουν ότι όποια μαθήματα κι αν δώσουν, θα τα κάνουν και στο σχολείο τους», είπε η υπουργός. Βέβαια, από τη φετινή Α΄ Λυκείου έχει αρχίσει να εφαρμόζεται νέο πρόγραμμα σπουδών που θα αναπτυχθεί στη Β΄ και τη Γ΄ Λυκείου του 2012-13 και 2013-14 αντίστοιχα. Πάντως, στελέχη του υπουργείου ανέφεραν ότι ο διάλογος για το νέο εξεταστικό σύστημα θα αρχίσει το επόμενο διάστημα στη διακομματική επιτροπή.
Την ίδια στιγμή, όσον αφορά τον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κοινή προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του νέου νόμου για τα ΑΕΙ κατέθεσαν χθες τα 24 πανεπιστήμια της χώρας. Συγκεκριμένα -με πρόθεση να καταδείξουν το αρραγές του μετώπου που έχει οργανωθεί κατά του νόμου- για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας όλα τα πανεπιστήμια προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές οι αποφάσεις της υπ. Παιδείας με τις οποίες καθορίζεται η εκλογική διαδικασία ανάδειξης των πανεπιστημιακών, που θα αποτελέσουν τα πρώτα 8 μέλη του 15μελούς Συμβουλίου Ιδρύματος (Σ.Ι.) σε κάθε ΑΕΙ, καθώς και η εφαρμογή του συστήματος ταξινομικής ψήφου κατά τη διαδικασία εκλογής των 8 μελών. Το 15μελές Σ.Ι. αποτελείται από 8 πανεπιστημιακούς, έναν εκπρόσωπο των φοιτητών και 6 εξωπανεπιστημιακούς, που θα επιλεγούν από τα ενδοπανεπιστημιακά μέλη του Σ.Ι. Στην προσφυγή τονίζεται ότι με τη συμμετοχή εξωτερικών μελών στο Σ.Ι. πλήττεται το συνταγματικώς κατοχυρωμένο (στο άρθρο 16) αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ. Πάντως, έως τώρα μόνο στο ΤΕΙ Σερρών έγιναν εκλογές για το Σ.Ι., ενώ στα πανεπιστήμια η διαδικασία έχει παγώσει.
Τέλος, οι φοιτητές που απαρτίζουν το κίνημα των «Ανοιχτών Σχολών» σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι θα πραγματοποιηθεί διάλογος για τα ΑΕΙ, ζητούν τη συμμετοχή των φοιτητών και τονίζουν ότι «οι σχολές άνοιξαν λόγω της προσέλευσης μεγάλου αριθμού φοιτητών που εκπροσωπούν ο καθένας τον εαυτό του, και πρέπει να παραμείνουν ανοιχτές».
 http://exopaideia.blogspot.com/2011/12/24.html

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Οι πιο πλούσιες γυναίκες της μουσικής


Ποιές βρίσκονται στην κορυφή της λίστας του Forbes;
Μπορεί η Lady GaGa, η Taylor Swift και η Katy Perry να χάνουν την πρωτιά στις λίστες με τα top albums και τα top singles της χρονιάς, αφού η Adele έχει κατατροπώσει τους πάντες στο πέρασμά της, όταν όμως....

αρχίζουμε να μιλάμε για λεφτά, αλλάζει το πράγμα.

Στη λίστα του Forbes με τις πιο πλούσιες γυναίκες της μουσικής, η Lady Gaga βρίσκεται στην κορυφή (με κέρδη 90 εκ. δολαρίων) -το τελευταίο album της "Born This Way" πούλησε πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως- ενώ η Taylor Swift στη δεύτερη θέση, με κέρδη 45 εκατομμυρίων δολαρίων, απέχει πολύ από την Mother Monster, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά στην Katy Perry (44 εκ.).

Στη συνολική λίστα του Forbes με τους πλουσιότερους μουσικούς, η Gaga κατέχει την 4η θέση, μετά τους U2, Bon Jovi και Elton John.

Μάθετε το top 10 των πλουσιότερων γυναικών της μουσικής βιομηχανίας στη photo gallery που ακολουθεί:
 
10. Alicia Keys
 
10. Britney Spears
 
09. Adele
 
08. Celine Dion
07. Carrie Underwood
 
06. Pink
 
05. Rihanna
 
04. Beyonce
 
03. Katy Perry
02. Taylor Swift
01. Lady GaGa

Read more: http://www.i-diadromi.com/2011/12/blog-post_2466.html#ixzz1h6upvTnu

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ...

Η Θάλασσα



Εχω αναγκη τη θαλασσα γιατι με διδασκει:
δεν ξερω αν μου δινει μουσικη η συνειδηση:
Δεν γνωριζω αν ειναι κυμα μοναχα η πλασμα βαθυ
η μοναχα βραχνη φωνη η θαμβωτικη εικασια
ιχθυων και καραβιων.
Γεγονος ειναι ότι και κοιμισμενος ακομα
με καποιο μαγνητικο τροπο
κυκλοφορω
στην παγκοσμιοτητα των κυματων.
Δεν ειναι μοναχα τ άλλοιωμενα κοχυλια,
σα ν άναγγελνε καποιο αργο θανατο
τρεμουλιαρης πλανητης,
οχι, με τη λεπτομερεια ανοικοδομω την ημερα,
με μια ριπη αλατιου το σταλακτιτη,
και με μια κουταλια τον απειρο θεο.
Διατηρω ο,τι με διδαξε.
Τον αγερα, τον αδιακοπο ανεμο, το νερο και την αμμο.
Μοιαζει ελαχιστο για τον νέο
που ρθε εδω να ζησει με τις πυρκαγιες του,
αυτος ο παλμος ομως που κατερχοταν
κι ανεβαινε στην αβυσσο του,
το ψυχος του γαλαζιου που κροταλιζε καιγομενο,
και η στειρωση του αστρου,
το τρυφερο ξεκαθαρισμα του κυματος
που σπαταλαει το χιονι με τον αφρο,
η ειρηνικη κι ασαλευτη εξουσια
σαν πετρινος θρονος στα βαθη,
αντικαταστησανε τον περιβολο
που μεγαλωνε η πεισματαρικη θλιψη,
συσσωρευοντας λησμονια,
κι αλλαξε ξαφνου η υπαρξη μου:
Προσχωρηση στην καθαρια κινηση.

Μουσικοθεραπεία: Πως μπορεί να βοηθήσει


Όταν εργάζεστε σε έναν τομέα όπως η ψυχολογία, όπου καμία θεραπεία δεν ταιριάζει σε όλους τους ασθενείς, ένα ανοιχτό μυαλό είναι σημαντικό να εξασφαλίσει ότι μπορείτε να προτείνετε τις παραδοσιακές επιλογές σε εκείνους που μπορεί να τους ωφελήσουν....


Για παράδειγμα, τα αντικαταθλιπτικά σε κάποιους κάνουν καλό και σε κάποιους όχι. Το ίδιο πράγμα μπορεί να συμβεί και με την φροϋδική ανάλυση και την μετέπειτα θεραπεία. Ακόμη και να συνδυαστεί η θεραπεία με τα φάρμακα, αυτή δεν πετυχαίνει πάντα. Με άλλα λόγια οι ειδικοί στο χώρο της υγείας, έχουν ανάγκη να βρίσκουν νέες θεραπείες που να ταιριάζουν σε όλους τους ασθενείς.

Η μουσικοθεραπεία είναι ένας αναδυόμενος τομέας, που ίσως δεν έχει πάρει την απαραίτητη προσοχή, που αξίζει, ενώ θα μπορούσε να ωφελήσει πολλούς ασθενείς. Μιλώντας γενικά, υπάρχουν δύο τύποι της θεραπείας.

Πρώτον, ο παθητικός. Ο ασθενής σε αυτήν την περίπτωση, ακούει τη μουσική με τον θεράποντα ιατρό του, χαλαρώνει και έτσι μπορεί να υπάρξει κίνητρο για να γνωρίσει τον εαυτό του καλύτερα και να έρθει αντιμέτωπος με τα προβλήματα. Αυτή η διαδικασία είναι παρόμοια με τις ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ φίλων για το πώς η μουσική κάνει τους ανθρώπους να σκεφθούν και να αισθανθούν.

Δεύτερον, ο ενεργητικός. Σε αυτή τη μορφή θεραπείας, ο ασθενής και ο θεράπων ιατρός δημιουργούν τη μουσική από κοινού. Μία κοινή παρερμηνεία είναι ότι ο ασθενής πρέπει να είναι ειδικευμένος μουσικός. Η πραγματικότητα είναι ότι ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία. Βαθμιαία ο θεράπων ιατρός, βοηθά τον ασθενή να χτίσει ένα κομμάτι της μουσικής. Αυτό χρησιμοποιείται στη συνέχεια ως βάση για την συζήτηση.

Δυστυχώς μόνο ένας μικρός αριθμός μελετών έχει γίνει, αλλά τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα. Μία τελευταία μελέτη που έχει γίνει, έδειξε ότι η μουσική μπορεί να επιφέρει βελτιωμένη συγκέντρωση, αυξανόμενη χαλάρωση και καλύτερη ασυλία. Με άλλα λόγια η μουσικοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο την πνευματική υγεία, αλλά και ορισμένους τομείς της φυσικής.

Στην πραγματικότητα όλοι μας έχουμε χρησιμοποιήσει τη μουσική για να φύγει η σκέψη μας μακριά από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Η μουσική μπορεί τελικά να δώσει αφορμή για μια θετικότερη νοοτροπία, κάτι που είναι απαραίτητο στη δύσκολη εποχή που περνάμε.

ΠΗΓΗ: 24h.gr

Έγινε η κλήρωση στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο


Σήμερα το πρωί ολοκληρώθηκε η ηλεκτρονική κλήρωση για τους εισακτέους στα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, στην έδρα του στην Πάτρα.

Οι αρχικώς επιλεγέντες καθώς και οι επιλαχόντες (υποψήφιοι των κατηγοριών Α και Β της γενικής κατηγορίας υποψηφίων) καλούνται να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του Ε.Α.Π. στο Διαδίκτυο, ώστε να πληροφορηθούν σχετικά με τη διαδικασία εγγραφής τους.

Καλούνται επίσης οι επιλεγέντες και επιλαχόντες (κατηγορίες Α και Β), με δική τους ευθύνη, να αντλήσουν από το Διαδίκτυο όλα τα απαραίτητα για την εγγραφή τους έντυπα, να τα συμπληρώσουν και να τα αποστείλουν στο Ε.Α.Π. με συστημένη επιστολή το αργότερο έως και τις 20 Ιανουαρίου του 2012 (αποκλειστική προθεσμία, σφραγίδα ταχυδρομείου).

 http://amanpoiare.blogspot.com/2011/12/blog-post_9004.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FRMzHQ+%28%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%80%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B5+!...%29

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης,



ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «ΟΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ»,

Το ντοκιμαντέρ «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο» έλαβε το πρώτο βραβείο ως το «Καλύτερο Πολιτικό Ντοκιμαντέρ» για το 2011 από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.
Το ντοκιμαντέρ επιμελήθηκε και είναι παραγωγής της Αθηνάς Κρικέλη, η οποία είναι ανταποκρίτρια της ελληνικής υπηρεσίας της «Φωνής της Αμερικής» στη Νέα Υόρκη και διευθύνει την εταιρεία παραγωγής προγραμμάτων «Ελλοπία». Το βραβείο θα παραλάβει σε ειδική τελετή στις Κάννες το 2012.
Το ντοκιμαντέρ «Οι εγκλωβισμένοι στην Κύπρο» διακρίθηκε ανάμεσα σε 30 χιλιάδες συμμετοχές, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

«Η βράβευση αποτελεί δικαίωση για τους εγκλωβισμένους της κατεχόμενης Καρπασίας» δήλωσε η κ. Κρικέλη, επισημαίνοντας ότι «Είναι ένα εισιτήριο για να γνωρίσει ο κόσμος την ιστορία αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι από το 1974 που πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή και κατοχή στο βόρειο τμήμα του νησιού, επέλεξαν να ζήσουν φυλακισμένοι στα δικά τους χώματα, παραμένοντας ελεύθεροι πολιορκημένοι».

Η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) συγχαίρει την Αθηνά Κρικέλη για τη «μεγάλη επιτυχία», αναδεικνύοντας και προβάλλοντας μια από τις πιο τραγικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος.
http://politismosrethymno.blogspot.com/2011/12/blog-post_8757.html

Απεβίωσε η Cesaria Evora



Η θρυλική τραγουδίστρια Cesaria Evora έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών, το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου, όπως ανακοινώθηκε.
Η «ξυπόλητη ντίβα» άφησε την τελευταία της πνοή, σε νοσοκομείο του Πράσινου Ακρωτηρίου. Ο θάνατος της προκάλεσε θλίψη στον χώρο της μουσικής.
Η 70χρονη σταρ είχε ανακοινώσει τον Σεπτέμβριο πως εγκαταλείπει τη μουσική σκηνή, λόγω «μεγάλης εξάντλησης». Η θρυλική τραγουδίστρια είχε υποβληθεί πριν από έναν χρόνο σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, στο Παρίσι, μετά από σοβαρά προβλήματα που παρουσίασε στην στεφανιαία αορτή.
Η «ξυπόλητη ντίβα», προσωνύμιο που της αποδόθηκε επειδή προτιμούσε να τραγουδά χωρίς να φορά παπούτσια, είχε επισκεφτεί την Ελλάδα δύο φορές, με μεγάλη επιτυχία.
Με επιρροές από την παράδοση της Πορτογαλίας, της Βραζιλίας και της Κούβας, η Cesaria Evora ηχογράφησε στη διάρκεια της καριέρας της 11 στούντιο album, ενώ έχει βραβευθεί και με Grammy.
 http://www.ant1online.gr/showbiz/music/Pages/201112/46ee5601-9dc6-4bb1-8bfb-82bc62d83f2c.aspx

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ο μαγευτικός ιερός τόπος της Παναγίας Σουμελά


Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, τόπος ιερός, τόπος μαγευτικός, τόπος μυστηρίου, ελληνισμού και ορθοδοξίας, τόπος πόνου και μαρτυρίου και αυτόπτης μάρτυρας της μεγάλης ποντιακής γενοκτονίας. Τόπος προαιώνιου προσκυνήματος.

Ακόμα και σήμερα χιλιάδες επισκέπτες, σπεύδουν να δούνε το θαυμαστό αυτό μνημείο. Χιλιάδες προσκυνητές, κυρίως Έλληνες, αλλά και Τούρκοι, πηγαίνουν να προσκυνήσουν. Γυναίκες με την κλασική ισλαμική μαντίλα ανεβαίνουν υπομονετικά τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο μοναστήρι και με ευλάβεια προσκυνούν την Μεριέμ Αννά, την Παναγία Σουμελά. Ελληνόφωνοι πόντιοι της Τουρκίας ακόμα και σήμερα τραγουδάνε την Παναγία Σουμελά.

Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ελληνοτουρκική συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών, τελέστηκε Θεία Λειτουργία τον Αύγουστο του 2010, την ημέρα της εορτής της Παναγίας στην ιστορική Μονή Σουμελά, αφού η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποδέχθηκε το αίτημα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου να τελεστεί η θεία λειτουργία τη μέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τη Λειτουργία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν τον μαγευτικό αυτό ιερό τόπο!
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά


Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά
Perierga.gr - Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά

ΠΗΓΗ
 http://newingreece.blogspot.com/