Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΜπορεί στην Αίγυπτο τα γεγονότα, να βρίσκονται ακόμα σε πλήρη εξέλιξη, όμως για τους περισσότερους Έλληνες που ήταν εκεί η περιπέτεια έλαβε αίσιο τέλος. Τα C-130 που προσγειώθηκαν την περασμένη Τρίτη σε Ελληνικό έδαφος, έδωσαν τέλος στην αγωνία, των δεκάδων οικογενειών που τους περίμεναν να φτάσουν ασφαλείς.
Ο Θανάσης Κουτουπάς μεταπτυχιακός φοιτητής του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών Αλεξανδρείας, ήταν ένας εκ των Ελλήνων που έζησαν από κοντά τα γεγονότα της Αιγύπτου. Ο ίδιος μίλησε στον «Τ.Θ.» και μας αφηγήθηκε τα όσα είδε και άκουσε τις μέρες της εξέγερσης.
Καθώς βρισκόσουν στην Αίγυπτο από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα γεγονότα, μπορείς να μας περιγράψεις το πώς εξελίχθηκε η κατάσταση και πώς τη βίωναν οι άνθρωποι που ζουν εκεί;
Μπορώ να σου πω πώς ήταν η κατάσταση στην Αλεξάνδρεια, όπου βρισκόμουν, αλλά για το Κάιρο δεν είχα εικόνα, καθώς δεν υπήρχε καμία μορφή ενημέρωσης. Το internet είχε διακοπεί, ενώ δεν είχα τηλεόραση στο σπίτι και δεν υπήρχε οποιαδήποτε άλλη μορφή επικοινωνίας.
Στην Αλεξάνδρεια πώς ξεκίνησαν τα γεγονότα;
Η πρώτη πορεία έγινε την Τρίτη, τη μέρα που γιόρταζε η αστυνομία. Έγινε μία ειρηνική διαδήλωση, χωρίς παρεκτροπές και βίαια επεισόδια. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν, έκαναν πορεία και διαλύθηκαν το βράδυ. Μέχρι την Πέμπτη δεν έγινε κάποιο άλλο περιστατικό. Την Παρασκευή, ωστόσο, οι διαδηλωτές οργανώθηκαν εκ νέου, προκειμένου να κάνουν και πάλι πορεία, που θα ξεκινούσε αμέσως μετά τη μεγάλη προσευχή το πρωί. Εμείς, από την πλευρά μας, περιμέναμε ότι θα επαναλαμβανόταν η διαδήλωση, που είχε γίνει και την Τρίτη. Δεν είχαμε ακόμη συνειδητοποιήσει την έκταση που θα λάμβαναν τα γεγονότα στη συνέχεια. Να φανταστείτε καθόμασταν στο μπαλκόνι και βιντεοσκοπούσαμε την πορεία, βγάζαμε φωτογραφίες και σχολιάζαμε τα γεγονότα, περιμένοντας πως το βράδυ τα πράγματα θα ηρεμήσουν. Βέβαια υπήρχαν καπνογόνα και φωτιές, αλλά όχι σε μεγάλη έκταση.
Τι έγινε όμως στη συνέχεια;
Κάποια στιγμή, γύρω στις 7 το απόγευμα, δεχθήκαμε ένα τηλεφώνημα από άλλους Έλληνες της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι μας προέτρεπαν να διπλοκλειδώσουμε τις πόρτες, γιατί οι διαδηλωτές είχαν κάψει τα αστυνομικά τμήματα της περιοχής και οι φυλακισμένοι κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στους δρόμους. Ήταν οπλισμένοι και έκαναν επιθέσεις σε σπίτια και καταστήματα, διενεργώντας πλιάτσικο εναντίον απλών πολιτών.
Αργότερα, το ίδιο βραδύ ο στρατός μπήκε στην πόλη προσπαθώντας να αποκαταστήσει την τάξη, ενώ δόθηκε εντολή στην αστυνομία να απομακρυνθεί και να μην κυκλοφορεί στους δρόμους, προκειμένου να μην προκαλεί με την παρουσία της τους διαδηλωτές. Επίσημα, σε κανέναν αστυνομικό δεν επιτρεπόταν να εμφανιστεί στην πόλη, γιατί ήταν «κόκκινο πανί» για τους διαδηλωτές. Ο στρατός από την άλλη δεν προέβη σε πράξεις εναντίον των ανθρώπων που διαδήλωναν, αλλά προσπαθούσε να αποτρέψει περαιτέρω βιαιοπραγίες.
Μετά την κήρυξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας, από την Παρασκευή το βράδυ η κατάσταση είχε λάβει μία περίεργη τροπή. Ενώ ως εκείνη τη στιγμή, το κύριο ζήτημα ήταν οι διαδηλώσεις, μετά το άνοιγμα των φυλακών, οι εγκληματίες και πρώην φυλακισμένοι που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στους δρόμους έγιναν ο μεγαλύτερος φόβος για τους κατοίκους της Αλεξάνδρειας. Απλοί πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους, σχημάτισαν ομάδες και προσπαθούσαν οι ίδιοι να προστατεύσουν τις οικογένειες και τις περιουσίες τους. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονταν και συνεργάζονταν βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Σχημάτιζαν ομάδες, έστηναν οδοφράγματα, κατάφεραν να ορίσουν έναν τρόπο επικοινωνίας με σφυρίχτρες, προκειμένου να βοηθούν περιοχές γειτονικές που διέτρεχαν κίνδυνο, χωρίς να εγκαταλείπουν τα σημεία που οι ίδιοι φύλασσαν.
Τελικά πως εξελίχθηκε η κατάσταση στη συνέχεια;
Την επομένη, το βράδυ του Σαββάτου, κηρύχτηκε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 18:00 το απόγευμα ως τις 8:00 το πρωί της Κυριακής. Η πόλη έμοιαζε με φάντασμα. Ενώ τις πρωινές ώρες υπήρχε κάποια σχετική κίνηση στους δρόμους, αν και πολύ λιγότερη από μία συνηθισμένη μέρα στην Αλεξάνδρεια, το βράδυ υπήρχαν ελάχιστα φώτα στους μεγάλους δρόμους και δεν μπορούσαμε να βγούμε από το σπίτι. Οι μόνοι που παρέμεναν στους δρόμους ήταν οι ομάδες των πολιτών που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να προστατευτούν από τους πλιατσικολόγους, δένοντας ακόμη και μαχαίρια σε κοντάρια και παίρνοντας όπλα. Η εικόνα αυτή συνεχίστηκε και τις επόμενες ημέρες, με μόνη διαφορά ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας ξεκινούσε από τις 15:00 το μεσημέρι. Κατά την προσωπική μου άποψη, πιστεύω ότι από το ουσιαστικό ζήτημα, που ήταν η εξέγερση εναντίον του προέδρου της Αιγύπτου, κεντρικό ζητούμενο έγινε η προστασία της πόλης και των πολιτών από τους εγκληματίες.
Εσείς κυκλοφορούσατε έξω;
Από το σπίτι κατάφερα να κατέβω την Κυριακή το πρωί για να πάρω κάρτα για το τηλέφωνό μου, που είχε τελειώσει. Μάλιστα ήρθε μαζί μου για προστασία ο θυρωρός της πολυκατοικίας, που ήταν Αιγύπτιος. Γενικότερα πάντως δεν κυκλοφορούσε κανένας ξένος έξω. Ήμασταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Έβγαιναν πολύ λίγοι και κυρίως οι ντόπιοι Έλληνες που γνώριζαν τη γλώσσα και ήξεραν πώς να κινηθούν στην πόλη.
Υπήρξαν καταστροφές σε μνημεία;
Για το Κάιρο ακούσαμε πως έγιναν καταστροφές στα μνημεία και ότι εκλάπησαν σημαντικοί αρχαιολογικοί θησαυροί. Δεν ξέρω αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, πάντως κυκλοφορούσε η πληροφορία ότι εκλάπησαν οι θησαυροί του Τουταγχαμών. Αντίθετα, η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας φυλασσόταν από άρματα μάχης, που έκλειναν τους γύρω δρόμους και τις διόδους προς αυτήν.
Εσείς τι κάνατε μπροστά σε όλα αυτά, είχατε κάποια ενημέρωση;
Μέχρι και το Σαββάτο το μεσημέρι δεν είχαμε καμία ενημέρωση για το τι συμβαίνει, διότι δεν λειτουργούσαν ούτε τα τηλέφωνα. Ό,τι γνωρίζαμε ήταν ό,τι βλέπαμε από το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Από το Σάββατο το μεσημέρι, που αποκαταστάθηκαν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες, αρχίσαμε να μιλάμε με τους άλλους Έλληνες της Αλεξάνδρειας, ανταλλάσσοντας νέα και πληροφορίες. Παράλληλα, μπορούσαμε πλέον να επικοινωνούμε με τις οικογένειές μας, που είχαν επαφή με το υπουργείο Εξωτερικών και μας μετέφεραν ό,τι συνέβαινε. Περισσότερα μαθαίναμε από το Ελληνικό προξενείο, με το οποίο μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή μετά την αποκατάσταση των τηλεφωνικών γραμμών.
Πως ενημερωνόσασταν από το Ελληνικό προξενείο;
Η ενημέρωση από το Ελληνικό προξενείο και την Ελληνική Κοινότητα δεν μπορούσε να γίνεται προς όλους, αλλά ο κάθε ένας από τους Έλληνες εκεί ενημέρωνε για ό,τι μάθαινε τους υπόλοιπους. Εν τω μεταξύ όλο αυτό το διάστημα, όσοι είχαν τηλεόραση μπορούσαν να βλέπουν μέσω δορυφορικών καναλιών τα γεγονότα, όπως μεταδίδονταν διεθνώς.
Τα αιγυπτιακά κανάλια δεν παρείχαν ενημέρωση;
Τα αιγυπτιακά κανάλια έδειχναν τα γεγονότα προβάλλοντας την επίσημη θέση της κυβέρνησης, ότι δηλαδή οι διαδηλώσεις ήταν μικρής έκτασης και δεν υπήρχε ουσιαστικό πρόβλημα, ενώ καλούσαν τον κόσμο να γυρίσει σπίτι του. Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να υποβαθμίσουν το γεγονός και τη σημασία του.
Τι άλλο σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Αυτό που πραγματικά ήταν εντυπωσιακό ήταν η τεράστια αύξηση τιμών των προϊόντων στα καταστήματα. Την Παρασκευή, που πήγαμε να πάρουμε κάποιες προμήθειες, οι τιμές είχαν αυξηθεί εντυπωσιακά, ενώ τα ράφια άδειαζαν από τον κόσμο, που ψώνιζε για να αντιμετωπίσει μία ενδεχόμενη έλλειψη τροφίμων. Να σου πω για παράδειγμα, το νερό από δύο λίρες το μπουκάλι, που είχε, έφτασε στις έξι. Σε Ευρώ από 25 λεπτά πήγε στα 75 λεπτά μέσα σε λίγες μέρες. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στα άλλα προϊόντα.
Η μεταφορά προς το αεροδρόμιο
Πως έγινε τελικά η μεταφορά σας;
Στην αρχή πήραμε τηλέφωνο στο προξενείο για να δηλώσουμε την επιθυμία μας να φύγουμε, δίνοντας το όνομα και το τηλέφωνό μας. Τη Δευτέρα το απόγευμα, κατά τις 7:30, μας τηλεφώνησε ο υπεύθυνος του προξενείου και μας ενημέρωσε ότι 9:00 η ώρα το πρωί της Τρίτης έπρεπε να πάμε, με μία μόνο βαλίτσα ο καθένας μας, στο αεροδρόμιο. Ωστόσο, το μόνο πρόβλημα που υπήρχε για το προξενείο και την Ελληνική κοινότητα ήταν πως δεν μπορούσαν να εγγυηθούν ασφαλή μετακίνηση όλων όσων επιθυμούσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα από το προξενείο στο αεροδρόμιο. Έτσι ο καθένας θα έπρεπε να βρει τον οδηγό του, αυτόν που χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του, προκειμένου να τον μεταφέρει στο αεροδρόμιο. Έτσι καταφέραμε και φτάσαμε. Με ασφάλεια βέβαια, δεν είχαμε πρόβλημα, διότι στη διαδρομή υπήρχαν τα μπλόκα των πολιτών, οι οποίοι έλεγχαν τα αυτοκίνητα. Μάλιστα μας σταμάτησε ένα μπλόκο δείξαμε διαβατήρια άνοιξαν το πορτμπαγκάζ να δουν τι έχουμε πίσω και μας άφησαν να περάσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου