Ατμόσφαιρα γιορτής στην ισπανική πόλη που αγαπάμε να περπατάμε
Προσπερνώντας τα γοτθικά τόξα της εκκλησίας Σάντα Μαρία ντελ Μαρ, κατευθυνόμαστε στην οδό Μοντκάδα με τα παλιά τάπας μπαρ και το Mουσείο Πικάσο. Ηχοι γιορτής δραπετεύουν από μια μισάνοιχτη πόρτα. Τρυπώνουμε στο περιτοιχισμένο αίθριο ενός παλατιού. Ο σερβιτόρος μάς προσφέρει σαμπάνια Torres και μας δείχνει τη δόνα Εσμεράλντα, μια κυρία που εκείνη την ημέρα έκλεινε έναν αιώνα ζωής. Στο πάλκο μια drag queen με λευκή περούκα και μαύρο αμπιγέ φόρεμα τραγουδάει γνωστά τζαζ κομμάτια. Ατμόσφαιρα αλμοδοβαρική.
Με κάτι τέτοια η Βαρκελώνη σε κάνει να νιώθεις ότι εδώ γεννιούνται όλα, όσο μεγάλο και αν είναι το αστικό κέντρο από το οποίο προέρχεσαι. Δεν είναι τυχαίο που ο Γκαουντί, ο Νταλί και ο Πικάσο αναδείχτηκαν σε αυτή την πόλη. Και έτσι κάπως ξεκινάει η περιήγησή μας στην πόλη που μοιάζει με ατελείωτο πάρτι.
Με κάτι τέτοια η Βαρκελώνη σε κάνει να νιώθεις ότι εδώ γεννιούνται όλα, όσο μεγάλο και αν είναι το αστικό κέντρο από το οποίο προέρχεσαι. Δεν είναι τυχαίο που ο Γκαουντί, ο Νταλί και ο Πικάσο αναδείχτηκαν σε αυτή την πόλη. Και έτσι κάπως ξεκινάει η περιήγησή μας στην πόλη που μοιάζει με ατελείωτο πάρτι.
read more
....................................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου