Χρόνια Πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου!
Χρόνια Πολλά και στις δύο δικές μου!
Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο, γραμμένο από κάποιο μαθητή του Κολλεγίου Αθηνών για τη Γιορτή της μητέρας, που με συγκίνησε και με προβλημάτισε και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!
"Τιμή στην μητέρα την ήμερα της εορτής της για έναν καλύτερο κόσμο
Από τον Μ.Κ. μαθητή Γ Λυκείου Κολλεγίου Αθηνών
Σε μια λάμπρη τελετή στο πανεπιστήμιο του Οχάιο, απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα των νομικών επιστημών σε μια γυναίκα, την κα Κόμπτον.Η ίδια δεν σπούδασε ποτέ την νομική επιστήμη. Διακρίθηκε όμως ως μητέρα. Προσφορά της στην κοινωνία: τρεις γιοι εξαίρετοι επιστήμονες και μια κόρη ιεραπόστολος στις Ινδίες. Η ίδια είπε: «Η ιδιότητα της μητέρας αποτελεί μια ιδιαίτερη καριέρα. Είναι το μεγαλύτερο προνόμιο μας, αλλά και η μεγαλύτερη μας ευθύνη».
Πέρα όμως και πάνω από τους ανθρώπους, πρώτα ο Θεός προσέφερε στη γυναίκα - μητέρα την ύψιστη τιμή: Να γίνεται και αυτή συνδημιουργός της ανθρώπινης ζωής. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης δημιουργού-δημιουργήματος και των δεσμών αίματος εννέα μηνών και άλλων τόσων γάλακτος, η μητέρα διαδραματίζει τον κυρίαρχο ρόλο στην οικογένεια και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο κος Κόμπτον ρωτήθηκε, μετά το τέλος της ίδιας τελετής, «ποιά είναι η συνταγή για την απόκτηση παιδιών σαν τα δικά σας;» εκείνος απάντησε κατηγορηματικά: «η μητέρα». Πράγματι, ο πατέρας αποτελεί τον εγκέφαλο της οικογένειας ενώ η μητέρα την καρδιά. Ο εγκέφαλος μπορεί και να κοιμάται. Η καρδιά όμως ποτέ.
Η ελληνορθόδοξη παράδοση από την πλευρά της, θέλει την μητέρα να είναι γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό και στις ψυχές των παιδιών της.
Θέλει την μητέρα σύμβολο αγιότητας, σαν την αγία Εμμέλεια, την μητέρα του Μ. Βασιλείου.
Θέλει την μητέρα σύμβολο αρετής, σαν την αγία Νόνα, μητέρα του αγίου Γρηγορίου.
Θέλει την μητέρα σύμβολο υπομονής, σαν την αγία Μόνικα, μητέρα του ιερού Αυγουστίνου.
Θέλει την μητέρα σύμβολο θυσίας, σαν την Σουλιώτισσα μάνα.
Θέλει την μητέρα σύμβολο αγάπης προς την πατρίδα, σάν τις μητέρες που λάμπρυναν τις πορφύρες του Βυζαντίου, τα φλάμπουρα του 1821 και το έπος του 1940 και που ανέθρεψαν τα παιδιά τους με τις πιο αγνές εθνικές μας παραδόσεις.
Θέλει, τέλος, την μητέρα σύμβολο εργατικότητας, αυτοθυσίας και προσφοράς, όπως οι αγρότισσες μανάδες της ελληνικής υπαίθρου και γενικά οι Ελληνίδες και οι πολύτεκνες μητέρες.
Για μας τους νέους, η σημερινή ήμερα είναι ημέρα απόδοσης τιμών και σεβασμού προς τις μητέρες μας. Συγχρόνως όμως είναι και ημέρα έντονου προβληματισμού για τις επιδράσεις των σύγχρονων συνθηκών πάνω στον ρόλο της μητέρας μέσα στην ελληνική οικογένεια. Εμείς οι νέοι διαπιστώνουμε καθημερινά ότι η σύγχρονη μητέρα και κατ' επέκταση η σύγχρονη ελληνική οικογένεια «βάλλονται» από τις υπερβολικές καταναλωτικές απαιτήσεις της εποχής μας, αλλά και από τις φιλοδοξίες καταξίωσης και σε άλλους τομείς. Ο θρόνος πάνω στον όποιο ανέβασε την μητέρα η ελληνορθόδοξη παράδοση και η αγάπη των ανθρώπων κινδυνεύει. Οι νέες μητέρες σε αρκετό ποσοστό, συνθλίβονται ανάμεσα στις πολυποίκιλες επαγγελματικές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις από την μία πλευρά και στις επιταγές της μητρικής καρδιάς από την άλλη. Το βαρύ φορτίο της επαγγελματικής ανέλιξης ρίχνει την σκιά του στο φώς της δημιουργίας νέας ζωής και οικογένειας και στην σωστή ανατροφή των παιδιών. Ο χρόνος «ουσιαστικής» παρουσίας στο σπίτι συνεχώς μειώνεται και οι οικιακές βοηθοί τείνουν να αναδειχθούν σε μανάδες και παιδαγωγούς.
Για να σωθεί η ελληνορθόδοξη οικογένεια, πρέπει εμείς οι νέοι και αυριανοί γονείς να θέσουμε από τώρα προτεραιότητες στην ζωή μας. Να ιεραρχήσουμε τους στόχους μας και να αποδεχτούμε συνειδητά τους ρόλους μας. Μέσα στην δική μας ελληνική οικογένεια κανείς δε θα υπολείπεται και κάνεις δε θα προηγείται. Στην δική μας ελληνική οικογένεια, η μάνα θα εξακολουθήσει να κατέχει πάντα την ξεχωριστή θέση που της αξίζει..."
Μάνα δημιουργός, μάνα τροφός, μάνα παιδαγωγός, μάνα σύντροφος, μάνα κουράγιο...
ΜΗΤΕΡΑ, Σ' ΑΓΑΠΩ!
Τη σημερινή ανάρτησή μου την αφιερώνω στις γιαγιάδες μου, Κωνσταντινιά και Ελευθερία, που μέσα σε πολέμους και αντίξοες συνθήκες, γέννησαν παιδιά, με άπειρες στερήσεις τα μόρφωσαν και τα σπούδασαν, καμάρωσαν επιστήμονες, μα πάνω απ'όλα ανέθρεψαν σωστούς ανθρώπους, που τις λάτρεψαν και δεν έπαψαν να τις ευγνωμονούν μέχρι και τώρα που και οι δυο είναι πια στον Ουρανό!
....και για όλες εκείνες τις γυναίκες που αγαπούν σαν μάνες!
.........................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου